Wiele osób, także tych, które właśnie teraz czytają ten artykuł myśli sobie: „co ti za pytanie?”, „to jakiś żart? Przecież każde dziecko wie, że wszystko Ci zaczyna się na E jest trujące”. Reakcji można by pewnie wymienić znacznie więcej. I pewnie nie wielu z was uwierzy, że prawda jest nieco inna, dlatego zachęcam do przeczytania całości.
Idąc do sklepu po żywność chcemy, żeby to co kupimy było smaczne, zdrowe, bez żadnych, nawet najmniejszych ilości dodatków do żywności, tanie, light i najlepiej jakby jeszcze było bio lub eko. Dobrze by było gdyby ten batoniku zbożowy co go wrzuciliśmy do koszyka był wyprodukowany zgodnie z programem fair triade, bo przecież zwracamy uwagę na los biednych dzieci w Afryce. No i oczywiście, żeby długo sobie mogło to jedzonko poleżeć i ciągle być świeże. Musimy sobie uświadomić że takiej żywności nie ma. Bo jak coś jest bio to nie tanie, jak jest tanie to nie koniecznie zdrowe, a jak bez dodatków to długo nie poleży. I tu należy się zatrzymać. To ostatnie zdanie jest kluczowe. Konserwanty, czy bardziej oficjalnie substancje konserwujące, to właśnie jedne z dodatków do żywności. Według zamierzenia dodatkiem do żywności jest substancja, która sama w sobie żywnością nie jest bo nie zjemy jej samej ( w końcu benzoesan sodu zjemy tylko z czymś) i dodawana jest w ilościach możliwie najmniejszych jakie będą dawały zamierzony efekt.
Jak mówi definicja podana wyżej, każdy dodatek, też konserwant, może być dodany w minimalnej ilości, a co więcej ich szczegółowe zasady stosowania są dokładnie określone w Rozporządzeniu 1129 z 2011 roku. Tak więc, dodawane są one w taki sposób aby nie zaszkodziła żadnej osobie. A tak dla przykładu skupmy się na jednym z konserwantów. Sorbinian potasu o symbolu E202 jest konserwantem dodawanym do pieczywa, czekolady czy wina, ale ważne jest coś innego. Chodzi tu o tzw. ADI czyli dopuszczalne dzienne spożycie. W przypadku E202 wynosi ono 35 mg na każdy kilogram masy ciała. Przeliczając tą wartość na osobę o masie 70 kg daje 1750 mg. Zerknąć do rozporządzenia szybko sprawdzimy, że dopuszczalne jest dodanie 1000 mg na kg produktu. Idąc dalej tym tropem, można stwierdzić, że osoba o masie 70 kilogramów musiałaby zjeść 1. 75 kg produktu z dodatkiem tego konserwantu na dzień, aby zaczęło być to dla niej groźne. Jednak racjonalnie odżywiają się człowiek nie jest w stanie tyle zjeść e ciągu dnia. Co więcej taka dieta musiałaby trwać dłuższy czas, aby było widać efekty. A ze względu na to, że konserwanty, jak każde dodatki, są dość drogie to wszyscy producenci dodają iść tak mało jak tylko się da.
Inna sprawa jest to, że niektóre z konserwantów występują naturalnie w przyrodzie. I teraz wyobrażam sobie miny tych wszystkich osób, które boją się wręcz tej drużyny substancji. „jak to naturalnie, przecież to sama chemia”… Otóż E200 czyli kwas sorbowy, występuje naruszenie w owocach jarzębiny, E210 – kwas benzoesowy znajduje się w owocach maliny czy żurawiny i kolei kwas mlekowy – E279 powstaje w produktach fermentacji mlekowej.
Należy jednak pamiętać, że wszystkie dodatki do żywności, w tym też konserwanty mogą powodować reakcje alergiczne, już w małych ilościach. Są to co prawda sporadyczne sytuację ale jednak występują i należy o nich powiedzieć. Dla przykładu kwas sorbowy może powodować zapalenie skóry, a kwas benzoesowy może powodować między innymi zaburzenia behawioralne. Nadmierne spożywanie żywności zawierającej konserwanty może doprowadzić do ich toksycznego działania ze względu na kumulowanie się iść w organizmie. Jednak są to, jak wcześniej było powiedziane, sytuację niemal niemożliwe, a wręcz patologiczne.
To czy zdecydujemy się spożywać konserwanty czy też będziemy je omijać szerokim łukiem zależy tylko od nas. Mam nadzieję, że ten artykuł rozwiał pewne niejasności. Ci którzy bali się konserwantów jak ognia, spojrzą na nie nieco łaskawszym wzrokiem, a ci co jedli niezdrową żywność nieco się opamiętają. Pamiętajmy jednak, że jeżeli chcemy żywność trwałą, która nie psuje się to musimy się pogodzić z konserwantami.
