Zapewne niejeden raz w ciągu swojego życia usłyszeliśmy termin „angielski ogród”. I choć być może nieczęsto zastanawialiśmy się nad jego znaczeniem, to jednak co nieco próbowaliśmy przypomnieć sobie z lekcji historii, kiedy to takie ogrody były w ramach lekcji oczywiście omawiane. Angielski ogród cieszył się największą popularnością w osiemnastym wieku, kiedy to zerwano z kanonami barokowymi. Zerwano wówczas z jakąkolwiek sztucznością, zbytnim i przy okazji nienaturalnie wyglądającym przepychem oraz rygorem, którym charakteryzowały się dla przykładu ogrody francuskie. Warto jednak uzmysłowić sobie, jakie cechy charakterystyczne posiadał ów angielski ogród, by móc zwizualizować sobie piękno i niesamowitą estetyką takich ogrodów. Przede wszystkim, charakteryzował się on nastrojem sentymentalnym. Często zawierał także elementy nawiązujące do przeszłości, a ściślej mówiąc do starożytności, na przykład ruiny czy też kolumny. Niejednokrotnie w ogrodzie takim umieszczano również świątynie, które to miały naśladować budowle gotyckie albo antyczne. W ogrodach angielskich przeważnie unikano umieszczania płotów oraz parkanów – w ich miejsce pojawiły się skały i naturalne żywopłoty.

http://www.larobes.pl/

ZOSTAW ODPOWIEDŹ