Jakie sygnały pokazują na dolegliwości błędnika? Pierwsze sygnały dolegliwości błędnika to zawroty głowy. Na liście symptomów znajdują się także różne, które są wskazaniem do konsultacji u otolaryngologa, lekarza oraz neurologa. Jak zidentyfikować schorzenia błędnika? Jakie sygnały, wskazujące na dolegliwości błędnika, powinny skłonić do konsultacji u specjalisty?
Nieleczone dolegliwości błędnika, poza dolegliwością lokomocyjną, potrafią doprowadzić do częściowej głuchoty czy całkowitej utraty słuchu. Więc tak istotna jest szybka diagnoza. Tym bardzo, iż sygnały chorób błędnika są do siebie niezwykle podobne oraz wyłącznie szczegółowe analizowania zlecone przez laryngologa, otolaryngologa lub neurologa pozwolą postawić ostateczne rozpoznanie.
Czemu pacjent błędnik może powodować niebezpieczeństwo?
Ucho ludzkie składa się z trzech części: ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego. Odbiera ono dźwięki z środowiska, analizuje oraz przenosi drogą nerwową do ośrodkowego układu nerwowego. Ucho wewnętrzne (łac. auris interna), które odpowiada za zmysł słuchu oraz stabilności, określane jest błędnikiem (lac. labirynthus). W uchu wewnętrznym rozróżniamy dwa typy błędnika: błoniasty i kostny. Błędnik błoniasty (wewnątrz kostnego) obejmuje woreczek, łagiewkę, trzy przewody półkoliste wypełnione przezroczystym płynem (śródchłonka). Błędnik kostny składa się z przedsionka wypełnionego płynem, kanałów zwanych ślimakami, kanałów półkolistych. Błędnik mieści się w większości skalistej kości skroniowej. Poza przestrzenią ucha środkowego składa się z przedsionka wypełnionego płynem oraz jest dostępny za odbieranie drgań mechanicznych, wzbudzanie drgań cząsteczek mechanicznych, kanałów zwanych ślimakami zawierających zakończenie nerwu słuchowego, które dochodzą do tego odpowiedniego narządu słuchu, tzw. narządu Cortiego. Oprócz nerwów zawiera także płyn (endolimfa) oraz niezwykle czułe rzęski słuchowe. To tylko w ślimaku drgania falowe powodują wrażenia słuchowe. Ucho wewnętrzne odpowiada także za stan stabilności.
Sygnały chorób błędnika
Sygnały chorób błędnika są dosyć niespecyficzne, co uniemożliwia prawidłową diagnostykę. Pierwszym sygnałem schorzeń błędnika są nieprzyjemne zawroty głowy przy wstawaniu lub pochylaniu. Choremu szybko kręci się w głowie, również przy otwartych, jak oraz zamkniętych oczach, przy czym wirowanie jest dosyć krótkotrwałe. Na skutek zakłóconej orientacji przestrzennej zawrotom głowy wtórują schorzenia stabilności. Pojawia się odczucie znoszenia na brzegi, unoszenia się nad ziemią, trudność w życiu spionizowanej postawy ciała. Dolegliwościom tym powszechnie wtórują wymioty prowokujące mdłości. Kłopoty z błędnikiem łączą się również z występowaniem specyficznych wrażeń słuchowych. Typowy jest szum w uszach, określany przez chorych jako pisk, szelest, dzwonienie. Przy uszkodzeniu błędnika może osiągnąć chociażby do groźnych schorzeń słuchu. Sygnały pacjenta błędnika obejmują również problemy ze wzrokiem, który jest połączony ze zmysłem stabilności. Typowy jest oczopląs, czyli drgające ruchy gałek ocznych. Utrudnione jest też skupienie wzroku na określonym obiekcie.
