Posadzenie kwiatów i dbałość o ich piękno to jedno, ale przechadzanie się wśród nich, podziwianie z bliska i wdychanie zapachu wymaga zaprojektowania ścieżki ogrodowej.

Najważniejszym i jednocześnie najbardziej absorbującym aspektem jest ustalenie przebiegu alei w sposób zapewniający funkcjonalność, a jednocześnie dekoracyjność. Projekt ścieżki musi wpasowywać się stylem w charakter ogrodu, dlatego kształt jest tu kluczowym warunkiem zachowania estetyki. Zatem decydując się na naturalistyczny styl, wybierzmy różnej szerokości dróżki charakteryzujące się miękkimi łukami, natomiast przy geometrycznym, proste, symetryczne pasy. Szukając odpowiedniego materiału, pamiętajmy o tym, by był trwały, mrozoodporny i gwarantował antypoślizgowość.

Aranżując przestrzeń ogrodową, możemy wziąć pod uwagę kilka materiałów nawierzchniowych: kamień, żwir, drewno, beton lub klinkier. Układając wybraną nawierzchnię, zważajmy na miejsce, w którym się znajduje. Jeśli będzie sąsiadować z trawnikiem, koszenie go ułatwi równa mu murawa, co się natomiast tyczy rabat, najbardziej wskazane byłoby ułożenie drogi odrobinę wyżej, ponieważ zapobiegnie to wypłukiwaniu ziemi na przylegającą nawierzchnię.

Ścieżka betonowa

Betonowe elementy sprawiają, że utwardzanie nawierzchni ogrodowej może okazać się źródłem najróżniejszych, nietypowych kształtów (przykładowo: kocie łby) i form urozmaiconych kolorystycznie. Nieważne, czy ogród jest stworzyny w klasycznym stylu czy naśladuje nowoczesny, awangardowy klimat, beton sprawdzi się wszędzie. Wystarczy wspomnieć, że kostki i płyty betonowe mogą być bliźniaczym odbiciem kamiennego lub drewnianego bruku, ciętego granitu albo też starych podkładów kolejowych. Przez cały rok warto pamiętać o impregnacji, bo choć beton jest jednym z najtrwarlszych materiałów na zbudowanie ścieżki w ogrodzie, to ograniczymy w ten sposób wnikanie wody i pozostałych zanieczyszczeń. W zimie należy uważać, aby wierzchnia warstwa nie uległa uszkodzeniu przez nieostrożne odśnieżanie lub skuwanie lodu ostrymi narzędziami. Mnogość betonowych wzorów, kompozycji i imitacji sprawia, że jest on najczęściej wybieranym tworzywem.

Ścieżka z bruku klinkierowego

Innym tworzywem wytrzymałym na warunki atmosferyczne, brud, uderzenia, ciężar i ścieranie jest klinkier. Jest on na tyle solidny i trwały, że przez kilkadziesiąt lat potrafi pozostać w niezmienionej formie, również jeśli chodzi o barwę. Projekt ścieżki klinkierowej zakłada zastosowanie bruku o grubości 4 cm (cegły mogą mieć wymiary 20 x 10 cm, a kostka 5 x 5 cm). Jedną z zalet klinkieru jest niewątpliwie zdolność do wytrzymania ciężaru pojazdów, dlatego też chętnie wykorzystuje się go przy budowie podjazdu.

Ścieżka z kamienia

Do wyboru mamy również naturalny kamień, którego największymi walorami są uniwersalność, odporność na wodę i mróz bez przykrej konieczności impregnowania oraz pełna dowolność w ułożeniu go w ogrodzie. O ile luźne, niesymetryczne ułożenie i nieregularność kamiennych płyt mogłoby zdawać się niedorzeczne w uporządkowanym, harmonijnym projekcie, o tyle te nieformalne ścieżki wiodące przez niską roślinność dodają uroku i doskonale komponują się z każdym stylem zaprowadzonym w ogrodzie. Co więcej, utwardzone kostkami granitowymi (szarymi, rudymi lub czerwonymi) są twarde i trwałe.

Ścieżka z drewna

Jeśli projektując ogród, chcemy nawiązać do natury, dobrym pomysłem jest zaplanowanie ścieżki drewnianej. Choć mniej trwała, będzie wyglądać klimatycznie. Drewno należy bezwzględnie impregnować, można pod nawierzchnią ułożyć około 20-centymetrowy drenaż z tłucznia. Przy wyborze rodzaju drewna warto wziąć pod uwagę dębinę, która jest najbardziej trwała. Świerk i sosna, jeśli nie będą stosownie zabezpieczone, posłużą jedynie kilka lat, zanim zaczną niszczeć. Czas jest łaskawszy dla nawierzchni osadzonych na przepuszczalnym gruncie, nasłonecznionych i suchych. Wrogiem dla trwałości drewna jest wilgoć, o którą łatwo w ocienionym miejscu. Ścieżki te tworzy bruk drewniany, którym są okorowane i zaimpregnowane części pni oraz konarów. Najczęściej mają one średnicę 10 do 30 cm, a ich wysokość sięga od 15 do 25 cm. Podczas układania drewnianych fragmentów należy pamiętać o zachowaniu dystansu pomiędzy poszczególnymi elementami, aby zapobiec ewentualnym wypaczeniom (drewno zmienia objętość pod wpływem wilgoci).

Ścieżka żwirowa

Zbudowane z kruszyw od 5-25 mm ścieżki żwirowe idealnie komponują się z roślinnością ogrodu, nieśmiało chowając się wśród niej i eksponując jej walory. Dzięki ostrym krawędziom kliniec i grys bardzo dobrze się klinują, nie pozwalając na przemieszczanie się nawierzchni. Żwirowa ścieżka jest jedną z najprostszych do stworzenia. Wystarczy koryto o głębokości 10 cm i spadku poprzecznym 0, 5-3% w przepuszczalnym i piaszczystym gruncie, aby ulokować listwę brzegową, a następnie rozmieścić i ubić kruszywo. Dobrym sposobem jest ułożenie na dnie wykopanego koryta włókniny. Dzięki takiemu zabiegowi ustrzeżemy nawierzchnię przed przerastaniem chwastami.

ladnie-mieszkaj.pl

ZOSTAW ODPOWIEDŹ